Uit de running

Uit de running: het overkomt (bijna) iedereen wel eens. Blessure of heel andere reden? Maarten en Igor zoeken uit waarom we sommige lopers al een tijdje niet meer zien.

 ‘Voor die belangrijkste gebeurtenis moét ik weer in shape zijn’

We ontmoeten Inge in de schoonheidssalon: ‘Ik ben geblesseerd aan mijn achillespees al gaat het alweer een stuk beter. Ik heb de blessure vermoedelijk opgelopen tijdens het Rondje Haarlem. Ik was de laatste loper in het team van Arno. Toen ik bij het laatste wisselpunt aankwam en ik van mijn fiets stapte voelde ik mijn achillespees. Arno heeft er nog wat aan gemasseerd en toen ben ik gaan lopen. Tijdens het lopen geen last van gehad en eigenlijk ook erg lekker gelopen, maar in de dagen erna deed het ongelofelijk zeer. Vervolgens heb ik twee weken niks gedaan en dacht dat het wel weer zou gaan, maar helaas al tijdens de training merkte ik dat het niet ging. Heerlijke oude schoenen Als eerste ben ik nieuwe schoenen gaan kopen en toen ik bij Runnersworld kwam schrok ik me wild. Er zat helemaal geen demping meer in mijn schoenen. Te lang doorgelopen op mijn, nog heerlijk zittende, oude schoenen. Maar helaas bij de volgende training weer last. Ik heb toen fysiotherapie ondergaan, dry needling, waarbij ze met kleine naaldjes in je spieren prikken om een krampsituatie op te roepen via zgn triggerpoints. Vervolgens werd het ingetapet. Ook werden mijn kuiten regelmatig gemasseerd. Na ongeveer zeven fysiotherapiesessies mocht ik voorzichtig weer gaan lopen. Vlakke, zachte ondergrond en rustig aan. Strak huwelijk Inmiddels loop ik 10×2 minuten langzaam, afgewisseld met 1 minuut wandelen. Het gaat redelijk goed, geen pijn, maar nog wel een vage druk rond mijn achillespees. Belangrijkste les: koop op tijd nieuwe schoenen. Ik heb nu opgeschreven wanneer ik nieuwe schoenen heb gekocht en ga over acht maanden weer nieuwe halen. Buiten het niet kunnen hardlopen gaat het goed en ben ik ten huwelijk gevraagd! Daar moet ik natuurlijk helemaal voor in shape zijn, dus ik kom snel weer trainen!’

‘Eerst nog even 34 wedstrijden winnen’

Yvette klampt ons aan op weg naar de training: ‘Sinds oktober 2014 staat bij mij alles weer in het teken van waterpolo. We hebben een wisselend seizoen tot nu toe. De komende zes weekenden hebben we nog wedstrijden, waarin we nog zeker 34 wedstrijden moeten winnen om degradatie te voorkomen. Dan zijn we 18 april klaar. Ik denk wel dat het gaat lukken. Ik kom vanaf 1 april weer lopen om toe te werken naar meerdere 10km’s deze zomer.

De beste combi

Als klapper deze zomer: 29 augustus de kwart triatlon in Bodegraven, waar ik dus na zwemmen en fietsen nog eens tien kilometer moet rennen. Een mooie uitdaging! En dan ga ik vanaf september weer het zwembad in voor het waterpolo. ’s Winters zwemmen, ’s zomers hardlopen/fietsen en buiten zwemmen. Ik weet geen betere combi! Succes hè!’

 ‘Geen pijnlijke benen of heupen meer’

Babette fietst in een flits voorbij: ‘Dat je mij niet meer bij de loopgroep ziet, heeft te maken met mijn kinderen en de verslaving aan trailrunning. Nu mijn oudste 11 is, en de jongste 6 en nog eentje van 9 ertussen, is het lastiger om op de trainingstijden op pad te gaan. Maar op trailwedstrijden komen we elkaar weer tegen of een looptraining op zondag in de duinen. Ik ben helemaal opgegaan in trailrunning na vele asfaltmarathons gelopen te hebben. Het plezier van niet op de tijd lopen maar genieten van de natuur en de uitdaging van het technische rennen bevalt mij heel erg. Ook dat je amper hoeft te herstellen na een lange trail is heel fijn. Geen pijnlijke benen of heupen. Ondanks het alleen trainen geniet ik gelukkig erg van de duinen, maar als de kinderen ouder zijn dan zien jullie mij waarschijnlijk wel weer!’ We hopen het van harte Babette!

 ‘Ineens was er die boomwortel..’

Astrid is weer op de been, wandelt in plaats van hardlopen. ‘Ik heb namelijk sinds het tweede weekend in januari gescheurde enkelbanden. Tijdens de zaterdagtraining ben ik op een boomwortel gaan staan, gewoon domme pech. Helaas duurt mijn herstel lang. Ik ben in goede handen bij fysiotherapeut Jaap, goede tip van de loopgroep. Volgende week gaan we samen een keer proberen te rennen in de duinen. Dus ik hoop binnenkort weer aan te haken, want ik mis de fijne trainingen, het hardlopen en de gezelligheid. Hopelijk tot snel allemaal!”

‘Sindsdien ga ik staand door het leven’

Marit hebben we ook al een hele tijd niet gezien. ‘Ik ben inderdaad al lange tijd niet meer naar de trainingen geweest. Dat is helaas te wijten aan een erg langdurig blessure traject… Mei vorig jaar raakte ik geblesseerd, overbelasting van mijn diepe bilspier. Ik was de maanden daarvoor harder en vaker gaan trainen. Ik had de overstap gemaakt naar de groep van Raymond en had naast de dinsdag en zaterdag een derde trainingsmoment toegevoegd aan de week: een duurloop op de donderdag samen met Inge. Vermoedelijk is deze toename in frequentie en intensiteit toch iets te zwaar geweest. Met als gevolg dat ik dus helaas uitviel. Behandeling van de fysio en krachttraining hielpen me langzaam weer op weg. In de zomer kon ik, als ik rustig aan liep, weer een kleine stukjes lopen zonder pijn en kon ik ook weer komen trainen, wel rustig aan en alleen in groep 1.

Alleen tijdens het eten zitten

Aan het eind van de zomer ging het helaas toch weer slechter, het gebied waar ik last had breidde zich uit, het was niet alleen meer die ene diepe bilspier. Lopen zat er vanaf toen helemaal niet meer in en de fysio stuurde me door naar de chiropractor. Dat leek eerst wel wat effect te hebben, maar dat was zeer tijdelijk en ik kreeg er iets nieuws bij, erge uitstralingspijn, die met name opgewekt werd zodra ik ging zitten. Met als gevolg dat ik sindsdien staand door het leven ga. Van zitten krijg ik heel erg veel pijn in mijn bil en de hele achter- en buitenzijde van mijn bovenbeen, dus dat beperk ik tot enkele korte momenten per dag (het liefst alleen tijdens het eten). Dan ga je opeens merken hoeveel je normaal gesproken zit op een dag! Sinds oktober heb ik een heel rijtje behandelaars, mogelijke diagnoses en behandelingen achter de rug.

Waar is de gezelligheid??

Op de vraag wanneer ik weer in looptenue te zien zal zijn, kan ik dus ook nog geen enkel zinnig antwoord geven. Ik vrees dat dat nog wel eens heel lang zou kunnen duren. En daar baal ik vreselijk van! Ik mis het lopen op zich al ontzettend, maar zeker ook de gezelligheid van de loopgroep! Het is erg jammer om al die mensen waar je wekelijks gezellig mee traint, opeens helemaal niet meer te zien. Ik hoop jullie allemaal dus toch snel weer eens te zien, wie weet op de jaarlijkse BBQ.’

Heel veel sterkte Marit, en kom gewoon eens theedrinken!

‘Druk en op sjouw is geen goed excuus?’

‘Tsjong tsjonge lastig, want ja nu moet ik natuurlijk gaan zeggen waarom wij zo’n lange tijd niet meer geweest zijn,’ reageren Margriet en Paul. ‘We zijn best druk, maar da’s natuurlijk geen goed excuus, en vaak de weekenden op sjouw! Ik sport nog wel veel, minimaal twee keer in de week hardlopen, maar dan zelf gewoon of soms met Paul. En zeker ben ik in de sportschool ook vaak te vinden, hier train ik zelf en een keer in de week met een personal trainer, dit om mijn spieren sterker te maken zodat ik minder last van blessures krijg en het belangrijkste natuurlijk om mijn conditie lekker op peil te houden.

Hairdo voor Paul

De sportschool waar wij beiden trainen, is geen gewone sportschool, maar een soort van gym. Die gym is klein, gemoedelijk en heel gezellig en heet Broadbents Gym. We doen veel dezelfde soort oefeningen die we ook met de loopgroep doen, maar dan binnen. En ja hoor, het werkt goed. Paul heeft vorig jaar in oktober zijn haar laten doen in Turkije en mocht daarna even niet sporten, haha. Maar dat even is al lang voorbij… dus ook hij is wel goed bezig in de sportschool en zo nu en dan loopt hij hard met mij mee. Verder heeft hij ook veel last van zijn rug gehad en dat gaat nu gelukkig weer beter, maar het blijft een zwakke plek. Volgende week gaan we met vakantie en hopen daarna weer van de partij te zijn, we zien er nu al weer naar uit, tot gauw.’

Overdenking. Blessures, het hoort eigenlijk een beetje bij het sporten, soms is het gewoon pech, c’est la vie, maar het kan ook een gevolg van een te snelle opbouw. Je bent jong, of niet, maar je voelt je sterk en je gaat harder en harder in de mooie natuur. En er loopt altijd wel iemand in dat tempo met je mee, of net een tikje harder. Stop! Schakel terug! Neem rust! Misschien zijn je benen sterk, of je hart, maar de rest van je lichaam is er ook nog. Het mooie is: je lichaam geeft bijna altijd op tijd een signaaltje. Luister daarnaar. Als je iets bijzonders voelt in bijvoorbeeld rug, nek, diepe bilspier, achillespees, scheenbeen, heup, negeer het niet en maak direct een afspraak met een fysiotherapeut, de trainers kennen er allemaal een aantal. Wacht niet tot je moeite krijgt met hardlopen.