Uit de running
Dat de hamstring of achillespees het even niet doet, zijn we gewend. Maar dit keer geheel nieuwe kwalen vanuit de ziekenboeg. Van bloedvergiftiging, via de liefde tot een dwarse zenuw in de voet. En deze laatste kwaal (in tegenstelling tot de voorgaande twee), zo blijkt na googelen op internet, gaat nooit meer over.
IMCE: BATTERIJ OPLADEN ALS NIEUWE HOBBY
Van de tweede uitgave van loopnieuws03 mocht ik de eindredactie voor mijn rekening nemen. Leuk om alle inzendingen te lezen en te redigeren. Belangrijk bij de nieuwsbrief is de groepsfoto van de redactie. Misschien herinner je de foto nog. Het was een beetje rare foto waar ieder redactielid een mondkapje voor had. Waarom? Ik kan het verklaren. Het was een paar dagen voor de deadline van de nieuwsbrief. Ik zou nog een laatste check doen en we zouden bij de zaterdagtraining een ludieke groepsfoto maken van de redactie. Om een lang verhaal kort te maken: ik werd ziek. Een buikgriep dacht ik. Na een paar dagen hoge koorts en veel buikpijn bleek er meer aan de hand te zijn en ben ik opgenomen in het ziekenhuis met een bacterie in mijn bloed. Ook wel een bloedvergiftiging genoemd. Daar lag ik aan een infuus met antibiotica. Niet in staat om nog teksten te checken. Laat staan om een groepsfoto te maken. De andere redactieleden hebben de klus geklaard en de nieuwsbrief was, op een foto van de redactie na, klaar voor verzending. Via What’s app kreeg ik de opdracht om een mondkapje in het ziekenhuis te regelen en een selfie te maken. De anderen deden hetzelfde.. Nu snap je hoe deze foto van de redactie is ontstaan. O ja, hoe het nu met mij gaat? Na een week ziekenhuis, mocht ik met een lege batterij naar huis om verder te herstellen. Mijn nieuwe hobby is het opladen van mijn batterij en mijn spieren weer sterker maken. Dat doe ik met yoga en een lichte workout bij de sportschool. Sinds begin september werk ik weer 50%. Ik hoop in oktober weer volledig te kunnen werken en dan ook weer voorzichtig bij Tineke mee te kunnen trainen. En als ik echt weer helemaal fit ben, dan meld ik me aan om de eindredactie van de nieuwsbrief te doen. Kunnen we dit keer een normale foto maken.
JORIS: 4344 KM UIT DE RUNNING
Joris is alweer gespot in de loopgroep, maar het afgelopen kwartaal is hij er even tussenuit geweest. Niet met een blessure, maar om de westkust van Europa te verkennen. Per fiets. Zijn zeer lezenswaardige reisblog, van Santpoort-Zuid naar Cabo de Sao Vincente is hier.
MARIANNE: ‘OP INTERNET STAAT DAT HET NIET OVER GAAT’
Helaas ben ik een aantal maanden aangewezen op fietsen en wandelen in plaats van hardlopen. Oorzaak: een dwarse zenuw in mijn voet. Daar weer de oorzaak van: een onverwachte doorzak van de voet, de leeftijd. Schijnt dat veel mensen daar last van hebben, de meeste mensen zullen niet hardlopen dus daar hoor je het waarschijnlijk niet van. Niets aan te doen heb ik begrepen. Op internet staat dat het niet over gaat en dat het afgelopen zou zijn met hardlopen (en zelfs met wandelen) maar de huisarts geeft nog een kans: 2 maanden rust en platte schoenen dragen en de zenuw neemt mogelijk weer een andere (lees niet pijnlijke) plek in. Dus dat doe ik nu. Ik ga in oktober met vakantie en heb me voorgenomen voor die tijd niet meer te verschijnen, iets langer dan 2 maanden dus. In de hoop dat ik dan begin november weer kan starten. Maar…zoals vaker in de winter, het kan vriezen, het kan dooien. Ik ga er voor want wat moet een mens zonder de loopgroep. Dus tot in november.
NADIA: FIETSEN VOOR CONDITIE
Nadia staat haar racefiets af te spuiten, in vol wielrentenue. “Goed hè? Net een heel stuk gefietst met Eva [VdB., red.]. De laatste maanden kon ik niet hardlopen vanwege mijn knie, maar dat gaat nu weer ietsje beter. Ik mag weer beginnen met een minuut. Ondertussen houdt het fietsen mij in conditie!”. Schiet Nadia of Christine even aan voor meer info over Fietsgroep13.
CHRISTIEN: ‘HET WERKT!’
Toen Arno me tijdens een training aan iedereen voorstelde, dacht ik ‘oei, ik ben nu zolang uit de running dat niemand me meer kent’. En dat was ook zo. Na een jaar worstelen met bloedarmoede en kortstondig opkrabbelen, werd ik het afgelopen voorjaar geveld door Pfeiffer. Trainen werd te zwaar en ik liep een peesblessure op. Toen de bloedtest de oorzaak aangaf, realiseerde ik me dat ik rust moest nemen. Vanaf de zomer ben ik in fysiotherapie vanwege de blessure, én om fit te worden. Kortere afstanden kiezen, betere doelen stellen: het werkt! Nu wordt Rondom Haarlem mijn eerstvolgende uitdaging.
VERA: ‘EN DAN DE LIEFDE!’
Het klopt: ik loop al bijna twee jaar niet meer! Dat was dan ook een van de redenen dat ik me niet verkiesbaar stelde als penningmeester, want ik verloor toch wat feeling met de loopgroep. Het is een fantastische club, ik heb vele gelukkige momenten gehad en met mooie evenementen meegedaan! Het komt hoofdzakelijk door drukte op mijn werk dat ik niet aan lopen toe kom. En dan de liefde! Sinds drie jaar heb ik verkering; aangezien mijn vriend niet in de buurt woont, is het weekend heilig om samen door te brengen. Hoewel (mijn) Peter vaak genoeg zegt: ‘Ga toch lekker lopen’, kan ik het nu niet opbrengen om van die kostbare tijd die we samen hebben, er een paar uur tussen uit te gaan. Waarschijnlijk loop ik wel weer een keertje mee, maar ik beloof niets, want ik vind het niet fijn als ik die belofte niet kan na komen. Veel loopplezier en lieve groet!