Uit de running
IK BOKS ME SUF
Waarom ik uit de running ben? Als ik alles zou opschrijven zou ik wel een hele nieuwsbrief kunnen volschrijven. Dat doe ik maar niet en daarom volgt hier de samenvatting. De afgelopen jaren, sinds ik lid ben van de loopgroep, heb ik noodgedwongen steeds met tussenposen moeten stoppen met trainen, om gezondheidsredenen en door blessures. Vorig jaar rond deze tijd heb ik helaas moeten besluiten dat het me lichamelijk niet goed meer lukte om mee te kunnen trainen met de loopgroep. Mijn lichaam kon het niet meer goed aan en ik ging mezelf daardoor ook in de blessures lopen.
Ik besloot mijn sportiviteit voor dat moment zo veel mogelijk in het voor mij haalbare te zoeken, namelijk veel fietsen en met de hond lange afstanden lopen. Op deze manier kon ik mijn conditie nog redelijk op peil houden.
Eind augustus ben ik na een lange periode van lichamelijke klachten geopereerd. De operatie is goed geslaagd en ik kon, vanwege mijn toch nog redelijke basisconditie, al vrij snel weer de draad van het leven met beleid oppakken. En dat was een fijn gevoel.
Ik heb besloten om te starten met een Personal Trainingstraject bij een sportschool. Mijn lichamelijk conditie en spieropbouw waren na een zeer lange periode voor mijn gevoel te slecht om in de hardloopgroep te starten. Ik wilde ook blessure vrij starten en rustig aan opbouwen met een voor mij op maat gemaakt revalidatie programma. Hier ben ik inmiddels een week of zes mee bezig. Ik boks me suf, moet planken, squads maken, rondjes rennen en natuurlijk nog veel meer. Voor mij voelt het fijn dat ik hiermee gestart ben en dat ik überhaupt weer kan sporten. Ik ben aan het opbouwen, rustig aan en steeds een stapje verder. En dan zal 2016 uitwijzen welke kant mijn sportiviteit op zal gaan. Maar een ding staat vast: ik ben weer aan het sporten en dat is zoooooo fijn!
Groet, Vanessa
GEVOLG VAN EEN ONGELUKJE
Na de Marathon van Rotterdam kreeg ik een onverklaarbare pijn in mijn buik tijdens het hardlopen waardoor voor mij het trainen onmogelijk werd.
Ben toen in het medische circuit geraakt, met o.a. de conclusie dat deze blessure waarschijnlijk een gevolg is van overbelasting tijdens de extra inspanningen.
Na fysio ben ik voor mijzelf weer voorzichtig gaan lopen, maar brak als gevolg van een ongelukje, liet er een plankje hout opvallen, mijn grote teen. Gevolg: paar weken in het gips. (Met de goede zorg van onze Joris!)
Ik ben inmiddels weer zo ver dat ik droom van voorzichtig meetrainen en hoop jullie in ieder geval te zien tijdens de traditionele koffie met oliebol, want missen doe ik jullie!
Groet,
Jan
WONEN IN CARDIFF
We zochten Fleur op in het zuiden van Wales. We hebben haar al een tijdje niet meer gezien in de duinen en ook in Wales loopt ze, zo moet ze bekennen, niet heel veel buiten. We deden een paar rondjes mee in de plaatselijke sportschool.
“Ik kreeg de kans om voor mijn werk (Tata Steel) tijdelijk op onze inkoopafdeling in Port Talbot te gaan werken en deze kans heb ik gegrepen. Wonen in Cardiff bevalt heel goed. Het idee is dat in na maart weer naar Nederland terugkeer, maar de datum staat nog niet vast. Ik zal dan zeker weer met jullie gaan hardlopen. Tot dan en groetjes uit Wales!”
EEN GEKNEUSD BOT
Hier even een berichtje van Eva, vanaf eind mei in de ziekenboeg. Het begon allemaal met een zeurpijntje in mijn rechterenkel, erger bij bergop. In het begin nog wel te negeren, liep ik toch op een gegeven moment echt mank, tenzij ik op hakken liep… 🙂 Een elegante blessure dat wel, maar voor de looptraining was dit toch geen oplossing.
Dus fysio – ook ik kwam terecht bij Jaap. Maar toen ook het voorzichtige lopen op de voorvoet bleef leiden tot pijn en zwelling, dus heb ik voor rust gekozen. Heel leuk alternatief: gaan fietsen met Nadia, totdat het daglicht, de regen en een lastige diepe bilspier mij weer op bank dwongen. Nu dus dry-needling voor de diepe bilspieren, bij Leo Braam, op advies van Igor. Het lijkt te werken! Ondertussen yoga, proberen de balans weer in het lichaam te krijgen.
Om toch een soort diagnose te krijgen heb ik van mijn enkel een mri-scan genomen, het blijkt een gekneusd bot?!!? Ik wist niet dat het kon, en hoe ik er aan kom, maar het goede nieuws is, het kan weer helemaal genezen. Ik kijk er naar uit om weer terug te komen, maar ik ben nog steeds niet pijnvrij. Wie weet ergens eind van deze lente. Tot dan!