Uit de running
Kort of lang, het gebeurt ons allemaal wel een keer. Een ongelukkig takje of gewoon erg druk. Ondertussen vragen wij ons af: Waar zijn ze toch? Hier levenstekens van Yolande, Ton, Judith.vG en Cilia.
Yolande. Wat is er gebeurd met mij? Op 1 april ( dat geloof je niet) moest ik even naar de tuin van de buren. Daarvoor moest ik een stap maken over een hekje van maximaal 40 cm. Ging al heel veel keren goed. Deze keer dus niet. Mijn linkervoet stond al aan de overkant en toen bleef ik op een rare manier met de andere voet haken. Ik maakte een enorme smak op de linkerknie. Gevolg: verrekte/gescheurde achterste kruisband. De slijmbeurs aan de voorkant van de knie waar ik op viel is ook geblesseerd geraakt. Ik had veel pijn en kan nog steeds niet echt lekker gewoon lopen. De blessure wordt wel ‘dashboardknie’ genoemd, omdat het vaak na een botsing ontstaat. De genezing en revalidatie neemt nogal wat tijd in beslag. Ook lekker wandelen gaat nog niet en dat doe ik ook erg graag. Ik doe braaf alle oefeningen van de fysio en houd de rust die is voorgeschreven. Ik hoop echt weer te kunnen gaan hardlopen, want ik vind dat heerlijk. In de zomer kom ik wel eens kijken bij de training voor de gezelligheid, maar voorlopig zal het alleen thee drinken zijn. Veel groeten, Yolande. UPDATE: In de nieuwsbrief is abusievelijk de foto van Yolanda (ook uit de running, maar ander verhaal) geslopen! Excuses aan beide Yolandae! Redactie.
Cilia. Ik ben alweer een half jaar uit de running, met een vervelende langdurende blessure: hielspoor. Om het heerlijke struinen door de duinen te compenseren ga ik elke week naar de sportschool en doe daar een crosscircuitje, goed voor alle spieren en ik kan mijn voeten ontzien. Inmiddels vind ik het wel leuk maar lang niet zo gezellig. Ik fiets, ik fietste toen ook al, maar nu wat meer. Soms probeer ik even te rennen en dat gaat best wel, behalve de volgende ochtend, dan doet het lopen pijn.
Ik mis jullie, maar gelukkig heb ik ook andere vrienden. Ik begin te wennen aan de vrije zaterdagochtend, maar weet niet meer wanneer het weekend echt begint. Ik ga nu eerst 2 weken fietsen langs de Moezel, als ik dan nog niet pijnvrij kan lopen ga ik bezien of andere behandelingen dan rust mij kunnen helpen. En in augustus ga ik een kleinzoon krijgen: dat zal veel afleiding en plezier geven. O ja, meteen maar het andere item van de nieuwsbrief invullen: mijn geluksmomentje ben ik dus ook kwijt: thuiskomen na de training: dan stond er een vers geperst sinaasappelsapje klaar met koffie en de krant…….. Groet en liefs Cilia
Judith. Vorig jaar in oktober begon mijn hamstringblessure weer op te spelen, waarschijnlijk tijdens het beklimmen van een vulkaan. Ik dacht even met wat behandelingen bij de fysio er vanaf te zijn, maar dat viel tegen. De oorzaak zat niet in de hamstring zelf, maar in de piriformis. Dat is een kleinere bilspier onder de grote bilspier. En het schijnt een aandoening te zijn die veel voorkomt bij dames van zekere leeftijd. Overbelasting is de oorzaak. Kan ik mij niets bij voorstellen, want ik ben gespecialiseerd in langzaam hardlopen. Ook in de groep van Tineke loop ik meestal achteraan of sla dingen over. Tijdens de eerste herstelperiode moest ik veel rekken en mocht ik niet eens wandelen, alleen fietsen. Nu ben ik in de fase dat ik weer mag slenteren. Dus dat probeer ik tijdens mijn normale trainingstijden te doen. Mocht iemand ook in een herstelfase slenteren zitten, slenter dan gerust mee. Over een maand hoop ik dat het gewoon doorwandelen is. En dan kan ik in het najaar weer heel voorzichtig beginnen met hardlopen. Ik ben wel vaker lange tijd eruit geweest, dus dit keer gaat het mij ook weer lukken om terug te komen. En ondertussen mis ik jullie enorm.
Ton. Nadat ik in januari ben aangereden had ik een behoorlijke winkelhaak in mijn kuit. Daarna is het misgegaan. Na een hoop onderzoeken is het gebleken dat ik een vernauwing heb. Het gevolg is dat ik nu wacht tot dat ze in de VU ruimte hebben om me te dotteren. Maar als alles achter de rug is kom ik weer terug. Groet Ton