Het Geluksmoment van… Carine

DEBUTEREN MET IGOR – HALVE VAN HAARLEM

De dag van ‘De Halve’ begint leuk. Igor is zo’n type die je gezellig op de fiets komt ophalen; het doet mij denken aan mijn middelbare schooltijd. Onderweg kletsen over het weekend. We hebben weinig alcohol gedronken, eieren gegeten en we verbazen ons dat De Halve als een prestatie wordt gezien. Presteren associëren wij met werk, niet met sport. In de kleedkamer annex drukkerij veel hi-fives, foto-shoots en schouderkloppen: we maken ons debuut als Halve Marathon-lopers.

Solidair verschijnen we samen aan de start, maar dat is dan ook het enige: na het startschot gaat Igor er als een hazewind vandoor. Ruim twee uur lang is hij nergens, maar dan ook echt nergens, te bekennen.

Hier begint de eenzame strijd. Contact met lotgenoten lukt voor geen meter. Alle gesprekken vallen dood. ‘Why tell me why?’ schalt Anita Meyer door mijn hoofd. Het is een pokkeneind, eenzaam, saai. Vooral die duinen zijn een crime, geen supporter te bekennen. Vooraf ben ik lekker gemaakt met mooie verhalen. Over ballonnen met kilometerstanden die je er doorheen slepen. Over loopmaatjes van gelijk niveau, waar je je aan kan optrekken. Niets van dat alles.

Ik moet mezelf toespreken, anders gaat dit helemaal mis. ,,Afzien, bikkelen, het past bij je” zo houd ik mezelf voor. Vroeger deed ik niet anders. Door weer en wind 10 kilometer fietsen naar de middelbare school, 40 kilometer wandelen voor een goed doel, zwem-, schaats- en avondvierdaagse; ik heb het allemaal gedaan. Niet aanstellen dus, gewoon doorgaan.

Toch was het niet alleen maar eenzaam lopen. Het supporterslegioen van ’03 schreeuwde op strategische plekken de longen uit het lijf. Spandoeken boven de weg, je naam klinkt door de megafoon, een haag met reikende handen. Het geeft je weer even vleugels.

Bij de 17 kilometer ruik ik de stal. Het is net als na een lange autorit, op de terugweg van vakantie, dan wil je zo snel mogelijk naar huis. Maar nu met pijnlijke hamstrings, beginnende blaren en zware benen. Man- en zoonlief rennen de laatste paar honderd meter mee, op naar de Grote Markt.

En daar is ook Igor. Hij is vet binnen de twee uur binnen. Geweldig!!! ’s Avonds appt hij mij de statistieken door. Tijd: 2:05:22, 859ste van de 1081 lopers, 33e van de vrouwen 45+, 176ste vrouw van de 304, waarop hij het bericht eindigt met ‘Prima, meer info is er niet’. Bedankt Igor, kom mij volgend jaar maar weer gezellig ophalen!