Finish en Uit de Running
Waar een begin is is vaak ook een einde. We nemen afscheid van Anne, Cees en Hannah die om verschillende redenen (tijdelijk?) onze loopgroep verlaten. En Loes is uit de running.
Cees, volgens ons ben je al best lang lid. Wanneer ben je eigenlijk lid geworden en waarom?
Ik ben gaan lopen in 2000 bij Bo, omdat ik naar de opleiding van de politie ging en dan is een beetje conditie wel handig. Daarna, na oprichting 03, doorgegaan bij onze club.
Waarom stop je nu als lid?
Ik stop omdat na een val met de fiets uit röntgenfoto’s bleek dat ik beginnende artrose had in mijn linkerknie. Dit komt doordat vroeger tijdens mijn voetbalcarrière ik enkele malen ben geopereerd aan de meniscus. Deze is toen verwijderd, zowel links als rechts.
Wat zijn je 3 mooiste herinneringen aan de loopgroep?
Het uitje naar Bakkum in 2008. De brunch op het strand. En vooral de trainingen waar je zonder moeite en moe te worden alle oefeningen mee kon doen.
Zien we je nog wel een keertje terug?
Ik heb bij de ziektekostenverzekering gevraagd of ik in aanmerking kan komen voor een meniscustransplantatie. Zo ja, dan zou het in principe mogelijk moeten zijn om weer te gaan hardlopen. Daar hoop ik dus maar op.
Anne, je was altijd een entousiast lid, wanneer ben je eigenlijk lid geworden en waarom?
In 2015 ben ik lid geworden. Dit kwam omdat ik toen net verhuisd was naar Haarlem en niet continu alleen wilde lopen. Via Faceboek kwam ik op de loopgroep terecht. Kon ik meteen nieuwe mensen leren kennen. Helemaal top!
Je verhuist naar Obdam omdat je vriend daar woont. Waarom gaat je vriend niet bij jou in het pittoreske Haarlem wonen?
Hij zou daar ook best willen wonen daar gaat het niet om. Alleen hij heeft drie kinderen die vier dagen in de week bij ons zijn. En dus in Obdam naar school gaan.
Wat zijn je 3 mooiste herinneringen aan de loopgroep?
De trainingen. Afgelopen jaar de super gezellige trip van Den Helder naar Maastricht. En de leuke sportievelingen die ik heb leren kennen.
Zien we je nog wel een keertje terug?
Zeg nooit nooit, voorlopig blijven we zeker wel in Obdam wonen. Dus met de trainingen niet. Maar misschien met een loopje zoals De Elfstedentocht toch? Of Weer Den Helder – Maastricht
Hoe zit dat ook al weer met schaatsen?
Dit jaar had ik al 100 km geschaatst voor KiKa. Voor iets meer uitdaging ga ik aankomend jaar voor de 150km. Voor de mooie doel heb ik weer sponsorgeld nodig. Als men wilt sponsoren zou natuurlijk weer super zijn! Hierbij de link om te kunnen sponsoren.
Ik vond de loopgroep erg leuk. Ik heb me altijd goed vermaakt, maar een potje hockeyen mistte ik wel altijd. Daarom heb ik dus besloten om weer te gaan hockeyen…
Maar helaas ik heb afgelopen zondag mijn achillespees afgescheurd. Erg balen! De komende maanden zit sporten er niet in, want het herstel gaat minstens 6 maanden duren.
Ik zie mezelf ergens later in mijn leven mij weer aansluiten bij de loopgroep.
Groetjes, Hannah
Een jaar geleden – net kersvers bij Loopgroep03 – had ik niet gedacht op dit moment in deze rubriek te zullen staan…. Maar helaas: bij mijn valpartij in februari ben ik dermate hard op mijn knie terechtgekomen, dat – ook al leek het initieel mee te vallen – mijn knieschijf en peesaanhechting in de loop der tijd steeds meer geïrriteerd zijn geraakt. Ik heb er nog lang mee door (hard)gelopen (in beweging had en heb ik vrij weinig last), maar in het voorjaar kreeg ik erg veel last van pijn – vooral ’s nachts.
Fysiotherapie en ook de rust in de vakantieperiode hebben goed gedaan, maar ik ben er nog niet. Geen idee wanneer wel, het herstel gaat zooooooo langzaam!! Maar goed, gras kun je niet sneller later groeien door eraan te trekken. In looptenue zullen jullie me voorlopig denk ik nog niet zien. Wel ben ik al verscheidene Loopgroep03’ers weer in de duinen tegen gekomen, maar dan op de fiets, mijn rondjes maken. Ook lekker, maar als ik links en rechts kijk naar de looppaden, hoop ik daar over niet al te lange tijd wel weer met jullie overheen te rennen! En met een doel: in 2018 klaar te zijn voor de Halve van Haarlem.
Hartelijke groeten en hopelijk tot sneller,
Loes