Mijn hardloopgoeroe
We vroegen onze trainers wie hun hardloopgoeroe is, en dit waren hun antwoorden.
Ron
Wat is een goeroe? De Wiki zegt daarover onder meer: Een goeroe, internationaal geschreven als Guru, is een spirituele leraar of gids. Etymologisch komt ‘goeroe’ uit het Sanskriet. Het betekent ‘zwaar’ en illustreert hoe de positie van een leraar in de conservatieve brahmaanse traditie wordt opgevat. Tibetanen vertaalden goeroe met lama, wat ‘onovertroffen’ betekent.
Ik pik hieruit maar eens vrij selectief de woorden ‘gids’ en ‘onovertroffen’, laat dat ‘zwaar’ maar zitten. Dan kom ik uit bij iemand die ik in elk geval als hardloper vrij onovertroffen vind en die ik regelmatig als gids gebruik in mijn techniektrainingen: Haile Gebreselassie. Niet alleen vanwege zijn levenswandel (opgeklommen uit armoede, met zijn hardlooptalent bekend en rijk geworden en deze weelde behalve voor zichzelf ook ten bate van zijn landgenoten in Ethiopië ingezet), maar vooral vanwege zijn hardlopelarij! Wat een talent, wat een techniek, wat een ogenschijnlijk loopgemak!
Hij werd tweemaal olympisch kampioen en negenmaal wereldkampioen, nam vier keer deel aan de Olympische spelen en won daar twee gouden medailles. Hij was van 2007 tot 2011 wereldrecordhouder op de marathon. Nou ja, google het allemaal maar, de lijst met records en aansprekende resultaten is onovertroffen.
Maar wat vooral mijn guilty pleasure is: op dinsdagmiddag, in voorbereiding op de training, een filmpje opzoeken op youtube, in slow motion afspelen en vol bewondering kijken naar de onovertroffen looptechniek en mij laten gidsen naar inspiratie voor de avondtraining…
Raymond
Zelf heb ik geen hardloopgoeroe waar ik tegenop kijk, maar ik word bijna elke dag geconfronteerd met twee hardloopgoeroes die door iemand anders worden gevolg. Het gaat hier om social media vlogster: Annemerel de Jongh en Laura Bride. Allebei vertellen ze over hun sportieve uitstapjes (veelal op uitnodiging van sportmerken en veelal naar het buitenland), hun dagelijks leven (waaronder natuurlijk de dagelijkse workouts) en nieuwe gadgets/spullen die fabrikanten aan hen verstrekken om te testen. Al met al volg ik dus zelf geen hardloopgoeroe maar wordt er bij mij thuis wel veel naar hardloopgoeroes geluisterd en gekeken. Zo blijf ik dus op de hoogte van de nieuwste trends.
Kim
Ik heb geen hardloopgoeroe waar ik fan van ben. Ik vind dat sporten (en dus ook hardlopen) om plezier en beleving draait, dat is meestal niet de visie van de goeroe’s. Sporten moet naar mijn idee leuk zijn, maakt niet uit op welke manier dat geregeld wordt naar mijn idee. De visie dat sport als middel voor ‘alle’ problemen (op gebied van gezondheid maar ook maatschappelijk) de oplossing is, vind ik ook een overtrokken idee.
Arno
Jos Hermes is mijn grote voorbeeld. In 1976 liep hij het werelduurrecord, dat al 32 jaar stand houdt. Hij bracht een publicatie uit met een fotoserie waarbij de benen onder zijn lijf doordraaiden en zijn hoofd volledig stil bleef staan, volledige omwenteling van standbeen rechts naar standbeen links. Intrigerend beeld. Van dit beeld maak ik gebruik tijdens mijn trainingen.
Herman
Het was 29 december 2012 toen ik me inschreef voor de marathon van Berlijn die precies 9 maanden later gehouden zou worden. In mijn omgeving werd sceptisch gereageerd op mijn plan, ik had toch zo’n 25 kg overgewicht en weinig hardloopervaring. Maar ja, ik had me al ingeschreven…
Ik wist dat ik iets aan mijn eetpatroon moest doen om mij te ontdoen van minstens 15 kg om zo toch onder de 100 kg te komen. Geen onnodige suikers meer en stoppen met alcohol (als barkeeper op Schiphol was dat best een dingetje).
Op zoek naar informatie en tips kwam ik de site van Boele Ytsma tegen: deplanteneter.nl. Hij vertelde daar dat hij een marathon had gelopen zonder het eten van vlees en dat hij geïnspireerd was door een Amerikaanse ultraloper genaamd Scott Jurek (schrijver van het boek ‘Eet en Ren). Door mezelf ook de leefstijl van deze hardloopgoeroe eigen te maken vlogen de kilo’s er af en ging mijn conditie met sprongen vooruit. Mijn huid voelde beter aan, het slapen ging beter (zonder snurken) en ook van mijn knieën had ik geen last meer.
Na 9 maanden had ik echt een gedaantewisseling ondergaan. Op de wedstrijddag in Berlijn woog ik 85 kg. De marathon ging buitenaards gemakkelijk, met 2 vingers in de neus, in 3:53:50.
Ik wist niet dat ik dat in mij had, om op 54 jarige leeftijd een marathon te lopen. Als je me dat een jaar eerder had verteld…